Για την υποστήριξη του Αγώνα του ελληνικού λαού
και για την άμεση απελευθέρωση των φυλακισμένων διαδηλωτών
Όχι, αν και δραματικό, αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα δεν είναι μια καταστροφή. Είναι ακόμη και μια ευκαιρία. Γιατί η δύναμη του χρήματος έχει, για πρώτη φορά, υπερβεί τον μέχρι τώρα σταδιακό, σχολαστικό και προσεκτικά οργανωμένο ρυθμό της κατεδάφισης της δημόσιας περιουσίας και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Και αυτά, σε μια χώρα τόσο διάσημη για τη φιλοσοφία της ζωής σε πλήρη αντίθεση με το αγγλοσαξονικό μοντέλο, αλλά και για την ακούραστη αντοχή της σε πολλαπλές μορφές καταπίεσης που προσπάθησαν να την φέρουν στα γόνατα της. Ο Έλληνας δεν χορεύει και δεν θα χορέψει ποτέ με σκυμένο το κεφάλι και τα χέρια, ανεξάρτητα από τα καθεστώτα που του επιβάλλουν. Χορεύει με τα χέρια του ψηλά, σαν να θέλει να πετάξει προς τα αστέρια. Γράφει στους τοίχους ότι θα ήθελε να διαβάσει αλλού. Καίει μια τράπεζα όταν δεν του αφήνει πλέον την πολυτέλεια να κάνει το παραδοσιακό μπάρμπεκιου του. Ο Έλληνας είναι όσο ζωντανός όσο η ιδεολογία που τον απειλεί είναι θανάσιμη. Και ο Έλληνας όσο και να τον βασανίζουν, πάντα θα ξανασηκωθεί.
Ναι, η Ευρώπη του χρήματος ήθελε να δώσει ένα παράδειγμα. Αλλά πάνω στην επιθετικότητα της να χτυπήσει τη χώρα που της φαινόταν η πιο αδύναμη στην ευρωζώνη, πάνω στην υπερβολική βία, η μάσκα της έπεσε. Είναι τώρα, περισσότερο από ποτέ, ο χρόνος να δείξουμε σε όλους το πραγματικό της πρόσωπο : εκείνο της δικτατορίας. Γιατί για αυτό πρόκειται πραγματικά. Και υπάρχει μόνο μία απάντηση στη δικτατορία : η καταπολέμηση, σκληρή και ανυποχώρητη, ακόμα και μάχη εάν είναι απαραίτητο, δεδομένου ότι η ίδια η ύπαρξη διακυβεύεται. Έχουμε ένα κόσμο, μία ζωή και αξίες να υπερασπιστούμε. Παντού στους δρόμους, είναι τα αδέλφια μας, οι αδελφές μας, τα παιδιά μας, οι γονείς μας, οι οποίοι πληγώνονται μπροστά στα μάτια μας, ακόμα και από μακριά. Είμαστε πεινασμένοι, κρυώνουμε, πονάμε μαζί τους. Όλα τα χτυπήματα που έχουν δοθεί μας πληγώνουν και εμάς. Κάθε ελληνικό παιδί που λιποθυμά στο σχολείο του απαιτεί την αγανάκτηση και την εξέγερση. Για τους Έλληνες, ήρθε καιρός να πούνε ξανά όχι, και για όλους μας να τους υποστηρίξουμε.
Επειδή η Ελλάδα βρίσκεται τώρα στην πρώτη σειρά του αγώνα κατά της οικονομικής δικτατορίας, που σε όλο τον κόσμο, καταστρέφει την δημόσια περιουσία, απειλεί την καθημερινή επιβίωση, διαδίδει την απόγνωση, τον φόβο και τη γελοιοπήση ενός πόλεμου στον οποίο όλοι είναι εναντίον όλων. Πέρα από εναν συναισθηματικό θυμό που ξεσπάει με την καταστροφή των συμβόλων της καταπίεσης, αναπτύσσεται ένας διαυγής θυμός, εκείνος των αγωνιστών που αρνούνται να στερηθούν την ίδια τους τη ζωή προς όφελος της τραπεζικής μαφίας και της λογικής των τρελών χρημάτων τους. Με τις συνελεύσεις της άμεσης δημοκρατίας, την ανυπακοή των πολιτών, το κίνημα "Δεν πληρώνουμε !" και οι πρώτες εμπειρίες αυτοοργάνωσης, μια νέα Ελλάδα αναδύεται, η οποία απορρίπτει την τυραννία της αγοράς στο όνομα του ανθρώπου. Δεν ξέρουμε πόσο καιρό θα πάρει για τους ανθρώπους να απελευθερωθούν από την εθελοντική δουλεία τους, αλλά είναι βέβαιο ότι, απέναντι στη γελοία πολιτική διαπραγμάτευση, στη διαφθορά της δημοκρατίας και στον τραγελαφικό κυνισμό της τραπεζικής πολιτείας, έχουμε μόνο την επιλογή – κόντρα στη κερδοσκοπία – να δραστηριοποιηθούμε.
Η Ελλάδα είναι το παρελθόν μας. Είναι επίσης το μέλλον μας. Ας το δημιουργήσουμε ξανά μαζί της !
ο 2012, ας γίνουμε όλοι Έλληνες !
Ραούλ Βανεγκέμ και Γιάννης Γιουλούντας